ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
«Άσ’ τους αυτούς. Από επιλογή βρέθηκαν σ’ αυτή την κατάσταση, δεν τους υποχρέωσε κανείς. Άσ’ τους και τους άλλους, να γυρίσουν πίσω στις χώρες τους, που μας κουβαλήθηκαν εδώ πέρα. Άσ’ τους.»
Άσε όλους αυτούς που κατέληξαν στο περιθώριο, που πιάνουν μια γωνίτσα στην άκρη του δρόμου που περπατάς. Παράτα τους. Κι αν θες να σου πω ιστορίες, για να κοιμίσεις τη συνείδησή σου και να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού, έχω ένα σωρό. Για κάθε έναν που θα μου δείχνεις θα σου βρίσκω κι έναν λόγο να μείνεις μακριά του. Θα σε πείσω, και μάλιστα εύκολα. Θα φτιάξω θεωρίες όμορφες, βολικές και θα σε κάνω να τις αναπαράγεις σαν παπαγάλος. Θα σου μιλήσω για τις συνέπειες των κακών επιλογών, για τις πολιτικές των διάφορων κυβερνήσεων, για την υποχρέωση που έχει το κράτος να κάνει κάτι. Θα σου πω ότι κανείς τους δεν πεινάει, δεν κρυώνει, δεν έχει ανάγκη από λίγη παρέα ή από ένα χαμόγελο. Θα σε κάνω να πιστέψεις ότι θέλουν μόνο τα λεφτά σου, για να πάψεις να τους βλέπεις ως αυτό που πραγματικά είναι: άνθρωποι, σαν εσένα. Όχι, εσύ δε θα μπορούσες να είσαι στη θέση τους, πώς θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο; Πώς θα βρισκόσουν εσύ σε τέτοια κατάσταση; Εκείνοι είναι αλλιώς. Άλλο αυτοί, άλλο εσύ. Δε σε αφορά. Είναι καλύτερα να μη σε νοιάζει. Είναι πολύ πιο βολικό, πιο εύκολο και πιο ανώδυνο. Γιατί, ξέρεις, αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να κάνει αυτή τη μικρή στροφή, αν τον αφήσεις να κοιτάξει έστω κι έναν με διαφορετική ματιά, την έβαψες.
Θ’ αρχίσει μέσα σου να συντελείται μια μεταβολή ύπουλη και σταδιακή. Στην αρχή, θα νομίζεις ότι είναι η ιδέα σου. Θα προσπαθήσεις να την αγνοήσεις. Εκείνη, όμως, θα κάνει τη δουλειά της. Θα σε αλλάζει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Θα κυκλοφορείς στο κέντρο της πόλης και δε θα είσαι πια το ίδιο ξέγνοιαστος και ανέμελος στη βόλτα σου. Θα τραβάνε την προσοχή σου κάτι σκοτεινές γωνίες, αντί για τις φωτισμένες βιτρίνες. Θα κάνεις από μέσα σου σιωπηλές καταγραφές, θ’ αναζητάς αυτούς που ξέρεις, θ’ ανησυχείς όταν δε θα τους βρίσκεις στα γνωστά σημεία. Θ’ αρχίσεις να παίρνεις την ευθύνη σου ως μέρος του όλου κι αυτό είναι δύσκολη υπόθεση, βαριά. Θα βλέπεις τον μικρόκοσμό σου με άλλα μάτια και θα σε απασχολούν πράγματα που παλιότερα δε σου είχαν περάσει απ’ το μυαλό. Θα γίνεις άλλος, σου λέω, το καταλαβαίνεις; Θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις νέα δεδομένα, αλήθειες και καταστάσεις που αγνοούσες.
Άσ’ το καλύτερα. Κλείσε τα μάτια σου, γύρνα απ’ την άλλη. Καλύτερα στην άγνοια, καλύτερα με τις βολικές δικαιολογίες. Μη με ρωτάς για εμάς. Άσε μας κι εμάς, μαζί με τους άλλους. Εμείς την ξεπουλήσαμε τη βολή μας προ πολλού. Τη θυσιάσαμε στο βωμό του ονείρου για έναν καλύτερο κόσμο. Μην ανησυχείς, δε θ’ απογοητευτούμε με τις χαμένες μάχες, δεν τις φοβόμαστε τις ήττες. Δεν πεθαίνουν έτσι εύκολα τα όνειρα. Να το θυμάσαι.
Της Ζωής Ναούμ/ Εκπαιδευτικός – Street Worker
