ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Σ’ έναν κόσμο που πολλοί πιστεύουν ότι όποιος κάνει το καλό είναι καλός, είναι δύσκολο να επηρεάσεις συνειδήσεις. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις ότι όχι, όποιος κάνει κάτι χρήσιμο, ωφέλιμο και σημαντικό, δεν μπορεί να «αγιοποιείται». Δεν είναι οι πράξεις μόνο που αξίζουν την προσοχή μας, είναι και οι λόγοι που οδηγούν σε αυτές.
Δεν είναι έννοιες συνώνυμες η φιλανθρωπία και η αλληλεγγύη. Δεν προσεγγίζει καν η μία την άλλη. Είναι δυο έννοιες αντίθετες, που το «φαίνεσθαι» των πραγμάτων της έκανε να μοιάζουν.
Η φιλανθρωπία ανέκαθεν λειτουργούσε – και εξακολουθεί, φυσικά, να λειτουργεί – βασιζόμενη σε μία αντίθεση: του δυνατού και του αδύναμου. «Οι ισχυροί, ευαισθητοποιημένοι απέναντι στα προβλήματα των ανίσχυρων, τους προσφέρουν μια χείρα βοηθείας» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος τιμής τους.
Φιλάνθρωπος είσαι όταν δίνεις ένα ψίχουλο από το καρβέλι σου και ταυτόχρονα κλείνεις το μάτι στον Θεό, μην τυχόν και σε ξεχάσει και βάλει άλλον στην κρατημένη θέση σου στη βασιλεία των ουρανών. Όταν δίνεις, όχι για ν’ αλλάξεις κάτι αλλά για να παγιοποιήσεις μία κατάσταση. Για ν’ αναπαράγεις το σχήμα της κοινωνικής ανισότητας που κρατάει τη μία πλευρά στη θέση του έχοντος και την άλλη στη θέση του μη έχοντος. Όταν θεωρείς το ενδεχόμενο οποιασδήποτε κοινωνικής αλλαγής επικίνδυνο.
Στον κόσμο της φιλανθρωπίας, ο κοινωνικά δυνατός «στρατολογεί» εθελοντές για έναν σκοπό φαινομενικά ευγενή και σπουδαίο κι επί της ουσίας αποσκοπεί σε ίδιον όφελος. Στο δικό του κέρδος.
Από την άλλη πλευρά, τώρα, έχουμε τον κόσμο της αλληλεγγύης. Σ’ αυτόν θα συναντήσεις κάτι «τρελούς και ονειροπόλους» που πιστεύουν στην ισοτιμία των σχέσεων. Που βιώνουν τον εαυτό τους στην ίδια θέση με τον άλλο. Έναν κόσμο στον οποίο στέκονται όσοι έχουν να μοιραστούν κάτι. Όσοι προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τις έννοιες, για να τους δώσουν την πραγματική τους οντότητα. Όσοι πιστεύουν ότι μόνο με τη συμμετοχή και την ενεργοποίηση βρίσκονται λύσεις.
Οι αλληλέγγυοι την επιθυμούν την κοινωνική αλλαγή. Την επιδιώκουν. Δε φοβούνται μη χάσουν τα «κεκτημένα». Καθοδηγούνται από ιδέες, όχι από συμφέροντα.
Οι αλληλέγγυοι κοιτάζουν τους φιλάνθρωπους που τσαλαβουτάνε μέσα στις έννοιες της κοινωνικής ισότητας, δικαιοσύνης, αλλαγής κ.α., για να ρίξουν το μελάνι τους και να θολώσουν τα νερά και χαμογελάνε πικρά. Εκείνοι δεν έχουν ανάγκη το χειροκρότημα, ούτε το κοινό, γιατί δεν ερμηνεύουν κάποιο ρόλο. Είναι αυτοί που είναι.
Υπάρχουν δύο κόσμοι. Είναι ατομική ευθύνη του καθενός η επιλογή σε ποιον θα ανήκει.
Όποιος προβάλλει τον εαυτό του στη θέση του ισχυρού, μάλλον θα επιλέξει τον πρώτο.
Όποιος είναι συνειδητοποιημένος και έτοιμος να βάλει το δικό του κομμάτι, ώστε να συνεισφέρει όπως μπορεί στο όραμα για έναν καλύτερο κόσμο, ας έρθει να μας γνωρίσει. Τον περιμένουμε.
Κείμενο: Τάσσος Σμετόπουλος/Streeter
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Ναούμ
