Υπάρχουν πολλά προγράμματα -και στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς- που προσπαθούν να παράσχουν υπηρεσίες σε άτομα που βρίσκονται στα περιθώρια αυτής της κοινωνίας. Που προσπαθούν να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής, μίας ζωής σταθερής, όπου το ίδιο το άτομο δεν θα είναι μόνο αποδέκτης αυτών των υπηρεσιών αλλά και αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της δράσης. Πρόσφατα σε πολλές χώρες -και αναφέρομαι συγκεκριμένα στην Φινλανδία και στις Η.Π.Α- ένας καινούριος όρος μπήκε στο λεξικό των κοινωνικών λειτουργών και των ανθρώπων που στέκονται δίπλα στους άστεγους και δρουν μαζί τους.
Το “Housing first” ή αλλιώς “Πρώτα Στέγαση” είναι ένας νέος τρόπος προσέγγισης ενός ζητήματος που απασχολεί τους Street Workers εδώ και δεκαετίες. Είναι μία νέα οπτική η οποία επικεντρώνεται στην εύρεση κατοικίας -εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες, μόνιμης- όπου το άτομο ή η οικογένεια μπορεί να δημιουργήσει ξανά έναν χώρο κεκτημένο, έναν προσωπικό χώρο, ένα σημείο αναφοράς για την χαμένη από καιρό ιδιωτικότητα.
Αναφερόμενοι βέβαια στην ιδιωτικότητα, σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε την απόσχιση από τον κοινωνικοπολιτικό ιστό, αλλά αντιθέτως, την ενδυνάμωση αυτής της αμφίδρομης επικοινωνίας καθώς και οι δύο πλευρές, εθελοντές/κοινωνικοί λειτουργοί-ακτιβιστές και άστεγοι/ες, μπορούν πια να ισορροπούν έχοντας μία σταθερή βάση.
Η ως τώρα προσέγγιση αυτού του ζητήματος παρουσιάζει προβλήματα καθώς παρόλο που τα άτομα είναι αποδέκτες αυτών των υπηρεσιών, αδυνατούν να δημιουργήσουν μία συνεχή διαδικασία. Καταλήγοντας έτσι “εξαρτημένοι” από την πυροτεχνηματικότητα των δράσεων διάφορων οργανώσεων ή ατόμων που δρουν όταν τους το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Λύνοντας όμως το πρόβλημα της έλλειψης στέγης, μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτό το συνεχές. Μπορούμε να στεκόμαστε δίπλα σ’αυτούς τους ανθρώπους και μαζί τους να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για ένα καλύτερο μέλλον, για μία ένταξη σε μία κοινωνία η οποία αποδυκνείεται όλο και πιο σκληρή απέναντι στους μη προνομιούχους.
Του Φοίβου Κορορού/ Μουσικός